წინამდებარე სტატიათა კრებული წარმოადგენს რეაქციას ისტორიკოს თენგიზ სიმაშვილისა და ფილოლოგოს, პუბლიცისტ ნოდარ გრიგალაშვილის ერთობლივ მცდელობაზე, „ახლებურად“ გაიაზრონ ილიას მკვლელობის საკითხი. ავტორის აზრით, ამჯერად საქმე გვაქვს პრობლემის გაუბრალოებასთან, მის უმთავრესად „ვიღაც იმერელთან“ იდენტიფიკაციაზე დაყვანასთან (განსაკუთრებით უკანასკნელის მხრივ). ავტორის რწმენით, უკანასკნელი იყო არა მცხეთელი ყაჩაღი ილიკო იმერლიშვილი, არამედ დიდი რენეგატი (ეროვნულობის, პატრიოტიზმის თვალსაზრისით) სერგო ორჯონიკიძე.
- ყდა
- თავფურცელი
- ავტორისაგან
- წინასიტყვა
- წიგნი – დაწერილი დიდი პრეტენზიებით
- „...უცილობლობს ვითა ჯორი“
- დილეტანტური საისტორიო ცოდნის ანატომია
- ამბავი ერთი „დიდი საისტორიო აღმოჩენისა“
- უსაზღვროება თავხედობა-უტიფრობისა და უმეცრებისა
- ახალი წიგნი ილიას მკვლელობის თაობაზე
- კუმ ფეხი გამოყო...
- კვლავ პროფ. ვახტანგ გურულის ფანტაზიებზე ილიას მკვლელობის შესახებ ანუ უნაყოფობა მგლის თავზე სახარების კითხვისა
- ერიდეთ, ყვარყვარეა!
- ახირებულობის, ტენდენციურობისა და ბოღმიანობის ნაზავი
- სოლიდური მონოგრაფია ილიას მკვლელობის შესახებ
- აუცილებელი განმარტება
- ჩემი ამჟამინდელი მინაწერი
- კვლავ წიწამურის ტრაგედიის თაობაზე
- ბოლოსიტყვა
- სქოლიო